نکات اجرا نمای خشک ، 6 مزیت اجرا نمای ساختمان بصورت خشک

نمای خشک

در این مقاله می خواهیم نکات اجرا نمای خشک را با شما عزیزان به اشتراک بگذاریم :

نمای خشک ، نمایی را می گویند که برای ساخت آن از ملات و دوغاب استفاده نشده است.

سیستم نمای خشک از اجزای مختلفی تشکیل شده است،

این اجزا شامل عایق حرارتی ،چارچوب نگه دارنده ،فضای خالی ، مصالح نما و اتصالات می باشد.

مراحل متفاوتی برای اجرای نمای خشک وجود دارد،این مراحل عبارت است از:

-در آغاز کار صفحاتی که به شکل L می باشند را در امتداد هم روی دیوار نصب می کنیم.

-سپس عایق حرارتی را نصب می نماییم.

-بعد از آن بر روی صفحات به شکل L پروفیل های عمودی را به وسیله پرچ نصب می نماییم.

-حال نوبت آن می رسد که مصالح نما در قاب های درست شده را نصب کنیم و اطراف آن ها درزگیرها را قرار دهیم.

-مصالح را با توجه به نوع اتصالی که با بدنه ساختمان ما دارند، در جای خودشان محکم می نماییم.

اجرای نمای خشک :

در اجرای نمای خشک باید نکات مهمی رعایت شود.

برای مثال باید از چهارچوب واتصالاتی استفاده شود که در برابر سرما و گرما و بخار آب و هم چنین گازهای سمی که در هوا هستند مقاوم باشند.

از طرفی نوع رابطه ای که چارچوب و سازه با هم دارند بسیار مهم است.

علاوه بر نکات فنی که در اجرای نمای خشک باید مد نظر قرار گیرد، این اجرا باید زیبایی نما و آسانی و سرعت و قیمت مناسب را هم شامل بشود.

روش نمای خشک مزایای بسیاری نیز دارد که به چند مورد اشاره می کنیم:

-صرفه جویی در وقت

با پیشرفت تکنولوژی در صنعت ساختمان سازی ما باید سعی کنیم که بتوانیم از زمان حداکثر استفاده را بکنیم.استفاده از نما خشک این فرصت را در اختیار ما قرار می دهد که تا ۵۰ درصد در زمان صرفه حویی کنیم.

-عمر ساختمان را بالا می برد.

-ایجاد ضایعات ساختمانی را کم می کند.

-برای ساختمان های بلند به راحتی اجرا می شود.

-قابل تعمیر و عوض کردن می باشد.

-وزن و حجم فوندانسیون را پایین می آورد.

نحوه پیدایش نمای خشک

روش اجرای سیستم نمای خشک در نمای ساختمان به عنوان یکی از سیستم های نوین اجرایی در ساختمان است که باعث تولید و پیدایش مصالح گوناگونی در  نمای ساختمان شده است .

قسمت عمده و قابل توجه تاریخ معماری با ساخت نمای با وزن زیاد و سنگین مانند نمای گلی، کاهگلی ، نمای سنگی که توسط رومیان باستان احداث می شد و یا نمای آجری که امروزه بعنوان نمای سنتی شناخته می شود همراه بوده است . از ابتدای پیدایش  نماهای ساختمانی سنگین، مسائل مربوط سازه و ظاهر ( نما ) ساختمان را در کنار یکدیگر و به موازات هم حل می کردند. در واقع برطرف کردن مجموعه نیازهای مربوط به آب بندی ،استحکام و محافظت گرمایی ساختمان توسط یک متریال انجام می شد که باتوجه به ظرفیت تحمل بار، محافظت در برابر گرما و رطوبت از طریق ضخیم کردن دیوار انجام می شد.

وضعیت نمای ساختمان و ظاهر ساختمان باتوجه به معماری اقلیمی و منطقه ای  هر مکان و همچنین  محدودیت های مربوط به آن و منابع موجود در همان منطقه از قبیل مصالح و متریال های موجود و شرایط فرمی و ساختاری که منطقه در اختیار معماری قرار می داد را مشخص می کرد. اولین نمونه های دیوار با تکنیک های مشهور یونان باستان با بیش از یک متر ضخامت از قرن هفتم قبل از میلاد  ساخته می شدند و با تنظیم دقیق دهانه دو ستون، بدون استفاده از ملات که به طور کامل با نمای خارجی منطبق می شدند که در نتیجه بخش داخلی دیوار که خلل و فرج کمی داشت با سنگدانه و ملات آهکی پر می شد.

بعد ها با شروع قرن دوم بعد از میلاد رومی ها دیوارهای سنگی را ضمن بکارگیری از ساختار مورد استفاده یونانی ها خلق کردند . اصلی ترین تفاوت میان دو گونه رومی و یونانی ظاهر شدن سیمان پوزولانی ، شن در ترکیب با آهک بود که این مخلوط سیمانی را شکل می داد که پس از ترکیب با آب به شدت غیرقابل نفوذ می شد. با سقوط رومی ها استفاده از سیمان پوزولانی متوقف شد و هیچ نوع دیگری از سیمان مورد استفاده نبود تا این که در قرن 19 سیمان پرتلند ظهور یافت.